Dlaczego makrobiotyka?

Ten blog to dokumentacja rewolucji jaka dokonała się w moim życiu za sprawą makrobiotyki w wersji wegańskiej. Do zainteresowania się nią skłoniła mnie przebyta choroba nowotworowa. Chciałabym podzielić się moimi doświadczeniami, pomysłami na pyszne wegańskie makrobiotyczne posiłki i rozważaniami o zdrowiu i naturalnym stylu życia.
Makrobiotyka to nie tylko "dieta", ale styl życia, sposób myślenia i postępowania. Makrobiotyka, choć niektórym może wydawać się bardzo rygorystyczna (bo przecież trzeba zrezygnować z produktów pochodzenia zwierzęcego i większości tzw. normalnego jedzenia) i trudna do zrealizowania (posiłki przygotowywane są na bieżąco i kilka godzin dziennie trzeba spędzić w kuchni), jest tak naprawdę jedną wielką przygodą. Jedzenie makrobiotyczne jest pyszne, naturalne, energetyczne, służy naszemu zdrowiu, przywraca równowagę i daje jasność umysłu. Kuchnia makrobiotyczna to pole popisu dla osób kreatywnych, które lubią eksperymentować, ale jednocześnie w życiu realizują się w wielu innych dziedzinach. Im dłużej stosujesz makrobiotykę, tym mniej zastanawiasz się co ugotować, jak skomponować posiłki, wystarczy, że interpretujesz sygnały, które wysyła ci twoje ciało i po prostu gotujesz "intuicyjnie". I każdy posiłek staje się prawdziwą ucztą.


piątek, 29 kwietnia 2011

Pilaw gryczany z amarantusem

Jest to kolejna propozycja pilawu po pilawie z ryżu, amarantusa i pęczaku.
Zaletą pilawu jest bardzo krótki czas przygotowania (kilka - kilkanaście minut), jednak trzeba zarezerwować sobie trochę czasu na jego pieczenie (w zależności od rodzaju ziarna: od 20 minut do godziny).
Mimo że pilaw jest potrawą przygotowywaną w piekarniku, można go spożywać także  wiosną, gdy ciągle jeszcze zdarzają się chłodniejsze dni.
Składniki:
- szklanka niepalonej kaszy gryczanej
- pół szklanki ziarna amarantusa
- pół filiżanki wodorostów arame
- 2 szklanki dowolnych warzyw (wybierając można zdać się na intuicję); ja w tym konkretnym przepisie wykorzystałam brokuł, marchew, korzeń pietruszki, por i cebulę.

niedziela, 24 kwietnia 2011

Farinata

Super prosta potrawa, choć nazwa sugeruje jakieś wyszukane danie.
Farinata pochodzi z kuchni włoskiej. Jej podstawowym składnikiem jest mąka z grochu włoskiego (ciecierzycy).
Ciasto na farinatę przygotowujemy z mąki, wody i oliwy z oliwek (1/4-1/2 filiżanki w zależności od ilości ciasta) - musi ono mieć konsystencję ciasta na naleśniki (bardziej lejące niż gęste) i nie może zawierać żadnych grudek (ważne żeby składniki dobrze się ze sobą połączyły).
Dodajemy szczyptę soli morskiej i dodatki, np. uduszone na patelni i przyprawione sosem tamari cebulę i pora. W internecie można znaleźć przepisy na farinatę przyprawioną oregano lub rozmarynem. Pieczemy 30 minut w temp.180 stopni.

sobota, 23 kwietnia 2011

Prawdziwy sernik - oczywiście po wegańsku i makrobiotycznie

Zastanawiałam się nad tym, co powinno się znaleźć na Wielkanocnym stole i przypomniała mi się pascha, którą przygotowywała moja mama. W sumie jednak nie jest jeszcze na tyle ciepło, żebym miała ochotę na takie zimne danie (wyjaśniam, że paschę przygotowuje się z sera, jajek i bakalii i trzyma przez dłuższy czas w lodówce, do ściągnięcia, podobnie jak sernik na zimno). Idąc tym tropem pomyślałam, że może spróbuję przygotować coś podobnego, z sera sojowego (tofu), też z bakaliami, tyle, że zamiast chłodzić, upiekę to.
I tak powstał przepis na sernik z tofu i kaszy jaglanej, który wygląda identycznie jak tradycyjny sernik i podobnie (a właściwie to nawet lepiej) smakuje.

Kotlety z fasoli białej i adzuki

Tradycyjne, można by powiedzieć, kotlety makrobiotyczne o minimalnej ilości składników: podstawowym składnikiem jest fasola, a dodatkowym ryż.
Szklankę białej drobnej fasoli i pół szklanki fasolki adzuki namaczamy na noc. Przed rozpoczęciem gotowania fasolę płuczemy, wlewamy do garnka zimną wodę, dodajemy kawałek wodorostu kombu i zagotowujemy.
Fasolę wrzucamy do wrzątku i gotujemy na wolnym ogniu ok.1,5 godz. 
Ugotowaną fasolę odcedzamy i mielimy mikserem lub malakserem na jednolitą masę razem z przyprawami: po pół łyżeczki kminku i kolendry, wyciśniętym 1-centymetrowym kawałkiem świeżego imbiru oraz 2 łyżkami sosu tamari.

wtorek, 19 kwietnia 2011

Potrawka z prosa na ostro

Po dłuższej przerwie wracam z nowym przepisem, tym razem proponuję ciekawy sposób przyrządzenia prosa. Potrawa wspaniale smakuje, a nie wymaga dużo pracy i jakichś szczególnie wyszukanych składników.
Pomysł zaczerpnęłam z książki Carol Vorderman poświęconej diecie oczyszczającej. Danie nie jest w 100% makrobiotyczne, ale z pewnością możemy je sobie "zafundować" i nasze zdrowie na tym nie ucierpi, a wręcz przeciwnie, gdyż dostarcza żelaza, magnezu (-> proso), wit. C i E (->papryka) oraz olejów jednonienasyconych (->orzechy).
Podaję składniki:
- 1 posiekana cebula
- pokrojona drobno papryka
- pół opakowania (200-250g) mrożonego lub świeżego zielonego groszku
- 100g orzechów laskowych
- 3 filiżanki prosa (kaszy jaglanej)
- sok z 1 cytryny
- po pół łyżeczki kurkumy i kminku
- 9 filiżanek wywaru warzywnego lub wody (do gotowania prosa)
- oliwa z oliwek lub dobry nierafinowany olej